വെയിൽ ഉരുകിത്തീരുന്നതും പകലിന്റെ ചോര പരന്നൊഴുകുന്നതും നോക്കി ആ കോഫിഹൌസിൽ ഒരു മേശയുടെ പുറകിൽ അവൻ കാത്തിരുന്നു.
ജിഷ ഇന്നെങ്കിലും തന്റെകൂടെ വരുമോ.
അവളുടെ മൊബൈലിൽ ഒരിക്കൽക്കൂടെ അവൻ മെസ്സേജ് അയച്ചു.
പത്തുമിനിറ്റിനുശേഷം
അവൾ വന്നുകഴിഞ്ഞാണ് ചിന്തയിൽനിന്ന് അവനുണർന്നത്.
" എന്താണ് ആകാശ് എനിക്ക് ക്‌ളാസ്സുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞിട്ടും ഇങ്ങനെ വിളിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നത് ?"
"ഞാൻ പറയുന്നതൊന്നു മനസ്സിലാക്കൂ ജിഷേ. എത്രനാളായി ഞാൻ വിളിക്കുന്നു. നമുക്ക് എന്റെ വീട്ടിലേക്കൊന്നു പോകാമെന്ന്. അമ്മയ്ക്ക് യാത്രചെയ്യാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ട്.
അല്ലെങ്കിൽ നിന്നെക്കാണാൻ അമ്മ ഇങ്ങോട്ടു വരുമായിരുന്നല്ലോ!"
അവളുടെ ശ്രദ്ധ കിട്ടാൻ ഒന്നുകൂടെ ആകാശ് മുന്നിലേക്കു ചാഞ്ഞിരുന്നു.
" അത്രയും തവണ അതു ശരിയല്ലെന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞതുമല്ലേ ആകാശ്. ഞാനൊരു പഴയ ചിന്താഗതിക്കാരിയാണ്. കല്യാണം കഴിയുംമുന്നേ ഭർത്താവിന്റെ വീട്ടിൽ കയറിക്കൂടാ "
" അമ്മ കിടപ്പിലാണെന്ന് നിനക്കറിയില്ലേ ജിഷേ . അമ്മയുടെ ഒരു ആഗ്രഹം പറഞ്ഞിട്ട് നിനക്ക് വരാൻ വയ്യാ അല്ലേ? ശരി വരണ്ടാ. കല്യാണം കഴിഞ്ഞു നീ എന്റെ വീട്ടിൽ വരുമ്പോൾ അമ്മ ഉണ്ടാകുമെന്ന് ആരറിഞ്ഞു! "
ആകാശിന്റെ ശബ്ദം ഒരു തേങ്ങലിൽ അവസാനിച്ചു. അവൾ മുന്നിലേക്കു വന്നു .
" പ്ലീസ് ആകാശ്. നമ്മുടെ കല്യാണംവരെ അമ്മയ്ക്ക് ഒന്നും വരില്ല. എന്റെ വീട്ടിൽ കുറച്ചു പ്രശ്നങ്ങളുള്ളതുകൊണ്ടല്ലേ ഒരു വർഷം കഴിഞ്ഞിട്ട് മതി കല്യാണം എന്ന് ഞാൻ നിന്നോട് പറഞ്ഞത്?"
അവളുടെ ശബ്ദത്തിലെ ഗൗരവം നേർത്തുപോയിരുന്നു.
" നീ ഇന്നെങ്കിലും വരുമെന്നാണ് ഞാൻ അമ്മയോടു പറഞ്ഞത്. ശരി നീ വരണ്ടാ. " അവൻ പിണങ്ങിയതുപോലെ എഴുന്നേറ്റു.
" പിണങ്ങല്ലേ ആകാശ്. ഞാൻ ഓഫീസിൽനിന്ന് നാളെ നേരത്തേ ഇറങ്ങാം. അമ്മയെ കണ്ടിട്ട് സന്ധ്യയ്ക്കു മുമ്പ് എന്നെ ഹോസ്റ്റലിൽ എത്തിച്ചാൽ മതി"
അവന്റെ മുഖം വിടർന്നു.
അടുത്തദിവസം നേരത്തെതന്നെ അവനെത്തി. റോഡിൽക്കൂടെ കടന്നുപോകുന്ന മനുഷ്യരെയോ കടിപിടികൂട്ടുന്ന നായകളെയോ അടുത്തുള്ള വൃക്ഷത്തണലിൽ അയവെട്ടിയിരിക്കുന്ന പശുക്കളെയോ ശ്രദ്ധിക്കാതെ അവൾ വരുന്നതും നോക്കി ആ വലിയ കമ്പനിയുടെ ഗേറ്റിൽനിന്നു മാറി, കുറച്ചകലെയായി കാത്തുനിന്നു.
ജിഷ പടിയിറങ്ങിവരുന്നതുകണ്ടപ്പോൾ അവന്റെ കണ്ണുകൾ തിളങ്ങി.
അവൾ അടുത്തെത്തിയപ്പോൾ അവൻ പറഞ്ഞു,
" നീ വരുന്നതു നോക്കി, എത്രനേരമായി ഞാനിവിടെ കാത്തിരിക്കുന്നെന്നറിയാമോ. വാ വന്നു വണ്ടിയിൽ കയറൂ "
" വേഗത്തിൽ തിരിച്ചുപോരണം. സന്ധ്യയ്ക്കു മുമ്പ് ഹോസ്റ്റലിൽ എത്തിയില്ലെങ്കിൽ മേട്രന് രസിക്കില്ല. "
" അമ്മയെ കാണുന്നു. പെട്ടെന്ന് നമ്മൾ തിരിച്ചുപോരുന്നു. നീ വാ"
"ഞാൻ ഓട്ടോയിൽ വരാം. ആകാശ് വണ്ടി വിട്ടോ."
"അതെന്തിനാണെടോ വേറെ വണ്ടി? ഞാൻ നിന്നെ ഹോസ്റ്റലിൽ തിരിച്ചെത്തിക്കില്ലേ?"
സ്പഷ്ടമായ നിരാശതയോടെ അവൻ ചോദിച്ചു.
"ഞാൻ ആദ്യമേ പറഞ്ഞില്ലേ വിവാഹത്തിന് മുമ്പ് ബൈക്കിൽ പോവുന്നതൊന്നും ഞാൻ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നില്ലെന്ന്."
" ഓ ഓക്കേ ഓക്കേ. നിന്റെ ഇഷ്ടം "
നിഷ ഒരു ഓട്ടോ വിളിച്ച് അതിൽ കയറി ഇരുന്നു.
ഡ്രൈവറോടു പറഞ്ഞു:
"ആ ബൈക്കിന് പുറകേ വിട്ടോളൂ"
ഒട്ടൊരു നിരാശതയോടെയെങ്കിലും
സന്തോഷം നിറഞ്ഞ മൂളിപ്പാട്ടുമായി ധിറുതിയിൽ ആകാശ് ബൈക്ക് സ്റ്റാർട്ട്‌ ചെയ്തു.
പഴയൊരു വീട്ടിനുമുന്നിൽ ബൈക്കെത്തിനിന്നു.
"പോകരുതേ. ഞാനുടനെ വരും" ഓട്ടോഡ്രൈവറോടു പറഞ്ഞകൊണ്ട് ദുപ്പട്ട ഒതുക്കിപ്പിടിച്ച് ജിഷയും ഇറങ്ങി.
അസ്തമയസൂര്യന്റെ ചെങ്കതിരുകൾ അവളുടെ കവിളിൽ അരുണിമയേകി. മന്ദമാരുതൻ അവളുടെ അളകങ്ങളിൽ കുസൃതി കാണിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.
മാവും പ്ലാവുമടക്കം ഒരുപാടു വൃക്ഷങ്ങൾ നിറഞ്ഞ റോഡരികിലുള്ളൊരു പുരയിടമായിരുന്നു അത്.
"ഇതാണോ ആകാശ് നിന്റെ വീട്. എല്ലാ ദിവസവും ഇത്രയും ദൂരെ ബൈക്കോടിച്ചാണോ നീ വരുന്നത്.."
അവൾ അദ്ഭുതത്തോടെ ആരാഞ്ഞു.
" അമ്മമാത്രമേയുള്ളൂ എനിക്ക്. എങ്ങനെ അമ്മയെ തനിച്ചാക്കി ടൗണിൽ വന്നുതാമസിക്കും?. "
അമ്മയോടുള്ള അവന്റെ സ്നേഹമോർത്ത് അവളുടെ മനസ്സു നിറഞ്ഞു.
പകുതി തുറന്നുകിടന്ന വാതിലിൽക്കൂടെ അവർ അകത്തു കടന്നു. ഭംഗിയായി കവർചെയ്ത സോഫയിൽ ഇരിക്കാനായി അവൻ ക്ഷണിച്ചു.
"എനിക്ക് വേഗത്തിൽ പോകണം ആകാശ്"
" വന്നുകയറിയില്ല. പോകണം പോകണമെന്ന് ജപിക്കുന്നു.
ജിഷ ഇരിക്കൂ. അമ്മയെ നോക്കാൻ ഒരു സ്ത്രീയുണ്ട്.
ഞാൻ അവരോട് കുടിക്കാൻ എന്തെങ്കിലും എടുക്കാൻ പറയാം. "
അവൻ അകത്തേക്കു നടന്നു..
ഭൂമികുലുക്കുന്നപോലുള്ള ശബ്ദവുമായി രണ്ടുപേർ ഒരു ബൈക്കിലെത്തി. അവൻ ചിരിയോടെ വന്ന് അവരെ സ്വീകരിച്ചു.
" അമ്മയെ കാണാൻ വന്നതാണ് ഞങ്ങൾ. ഇതാരാണ് ആകാശ്?"
ഒരാൾ അവളെ നോക്കി.
" വാടാ ഇരിക്കൂ. ഇതു ജിഷ.
ജിഷേ ഇത് എന്റെ ഫ്രണ്ട്സാണ്. "
അപരിചിതരായ പുരുഷന്മാരെ കണ്ട് അവൾ പെട്ടെന്ന് എഴുന്നേറ്റു.
". നിങ്ങൾ സംസാരിച്ചിരിക്കൂ. അമ്മയെവിടെയാ കിടക്കുന്നത്? " അവൾ സംശയത്തോടെ അകത്തേക്ക് നടന്നു.
നിശ്ശബ്ദത നിറഞ്ഞ വീട്ടിന്നകത്തു അമ്മയെ തിരഞ്ഞ അവളുടെ പുറകിൽ ആകാശ് വാതിലടച്ചു.
" ഇതെന്താ ജിഷേ മനുഷ്യരെക്കാണാത്തതുപോലെ? "
" ഓട്ടോ വെയ്റ്റ് ചെയ്യുന്നു. അമ്മയെയൊന്നു കണ്ടിട്ട് ഞാൻ പോകട്ടേ ആകാശ്?"
അപ്പോളേക്കും വന്നവരിൽ ഒരുവൻ വിടലച്ചിരിയോടെ ജിഷയുടെ കൈയിൽ കയറിപ്പിടിച്ചു.
"അങ്ങനെയങ്ങു പോയാലോ?
" ഇയാളാരാ എന്നെ തടയാൻ? എന്റെ കൈയിൽനിന്നു വിടൂ"
"പോകാമല്ലോ അതിനു മുമ്പ് നമുക്കൊന്ന് പരിചയപ്പെടണ്ടേ?" എന്നു ചോദിച്ചുകൊണ്ട് അടുത്തേക്കുവന്ന രണ്ടാമത്തെ കൂട്ടുകാരന്റെ ചിരി അവൾക്ക് തീരെ രസിച്ചില്ല.
കൈയിൽ കയറിപ്പിടിച്ചവനെ, പെട്ടെന്ന് വലിച്ചടുപ്പിച്ച് കുനിഞ്ഞ് ശരീരം ഒന്നു വെട്ടിത്തിരിച്ചപ്പോള്‍, അവന്‍ ജിഷയുടെ മുതുകില്‍ മലര്‍ന്നു. ഒരൊറ്റവലിക്ക് അവന്‍ ജിഷയുടെ മുകളിലൂടെ അപ്പുറത്തേക്കു മറിഞ്ഞു. നിലത്ത് മലര്‍ന്നടിച്ചുവീണ അവന്റെ കൈക്കുഴ തെറ്റി, വാവിട്ടുനിലവിളിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. അമ്പരന്നുനോക്കിനിൽക്കുന്ന മറ്റേ ചെറുപ്പക്കാരനെ കടന്ന് വാതിൽ തുറക്കാൻ വന്ന അവളെ ആകാശ് തടഞ്ഞു.
പെട്ടെന്ന് കണ്ണടച്ചുതുറക്കുംമുന്നേ, കാലു മടക്കി, മുട്ടുകൊണ്ട് അവന്റെ നാഭിക്ക് ഒരു ഇടി കൊടുത്തിട്ട് അവൾ ചോദിച്ചു: "നീയെന്താ ഇപ്പോളത്തെ പെണ്ണുങ്ങളെക്കുറിച്ച് ചിന്തിച്ചത്. തൊടുമ്പോളേക്കും നിന്റെയൊക്കെ ഇഷ്ടത്തിന് കിടക്കുന്നവരാണെന്നോ.. അതോ നിലവിളിച്ച് നിന്റെയൊക്കെ കരുണയ്ക്കുവേണ്ടി കേഴുന്നവരാണെന്നോ? ഒരുത്തന്റെയും ചതിക്കു ഞങ്ങളെ വീഴ്ത്താൻ പറ്റില്ലെടോ. എവിടേക്കും തനിച്ചുനടക്കാൻ കഴിയുന്നവരാണെടോ ഇന്നത്തെ പെണ്ണുങ്ങൾ."
വേദനയാൽ നാഭി പൊതിഞ്ഞുപിടിച്ചുകൊണ്ട് നിലത്തിരിക്കുന്ന ആകാശിനെ നോക്കാതെ വേഗത്തിൽ വീടുവിട്ടിറങ്ങിയ അവൾ കാത്തുനിൽക്കുന്ന ഓട്ടോക്കാരനെ വിളിച്ചു.
